- کارشناس رسمی دادگستری حسابداری - حسابرسی
- info@alishekarshekan.ir
- 09122084558
استاندارد 1 حسابداری در این مقاله به صورت خلاصه بیان شده که هدف استاندارد 1 حسابداری، تعیین مبنای ارائه صورتهای مالی با مقاصد عمومی یک واحد گزارشگر به منظور حصول اطمینان از قابلیت مقایسه با صورتهای مالی دورههای قبل آن واحد و صورتهای مالی سایر واحدهای گزارشگر است. براي دستیابی به این هدف، در این استاندارد ملاحظات کلی مرتبط با نحوه ارائه صورتهای مالی، رهنمودهایی درباره ساختار آنها و حداقل الزامات در خصوص محتوای صورتهای مالی تهیه شده برمبنای تعهدی ارائه شده است. شناسایی، اندازهگیری و افشای معاملات و سایر رویدادهای خاص در سایر استانداردهای حسابداری بخش عمومی مطرح خواهد شد.
الزامات این استاندارد باید در مورد کلیه ”صورتهای مالی با مقاصد عمومی“ که بر اساس استانداردهای حسابداری بخش عمومی، برمبنای تعهدی تهیه و ارائه میشود، بکار گرفته شود.
صورتهای مالی با مقاصد عمومی (که از این پس صورتهای مالی نامیده میشود) برای پاسخگویی به نیازهای استفادهکنندگانی تهیه میشود که در موقعیت دریافت گزارشهای متناسب با نیازهای اطلاعاتی خاص خود نیستند. صورتهای مالی به طور جداگانه یا همراه با سایر گزارشها، جهت استفاده عموم ارائه میشود. مفاد این استاندارد برای صورتهای مالی تلفیقی گروه واحدهای تجاری نیز کاربرد دارد.
مبنایی است که بر اساس آن معاملات و سایر رویدادهای مالی در زمان وقوع (و نه فقط در زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد) شناسایی و در اسناد و مدارک حسابداری ثبت میشود و در صورتهای مالی دوره مربوط انعکاس مییابد. عناصر قابل شناسایی برمبنای تعهدی شامل داراییها، بدهیها، ارزش خالص، درآمدها و هزینهها میباشند.
منبع تحت کنترلی است که برای واحد گزارشگر دارای خدمات بالقوه و یا منافع اقتصادی آتی باشد.
تعهد فعلی واحد گزارشگر است که ایفای آن مستلزم خروج منافع از واحد گزارشگر خواهد بود.
عبارت است از ارزش کل داراییها منهای ارزش کل بدهیهای واحد گزارشگر.
عبارت است از افزایش در داراییها، کاهش در بدهیها، و یا ترکیبی از هر دو که منجر به افزایش ارزش خالص طی دوره میشود .
عبارت است از کاهش در داراییها، افزایش در بدهیها، یا ترکیبی از هر دو که منجر به کاهش ارزش خالص طی دوره میشود.
1- واحد گزارشگر باید صورتهای مالی خود را برمبنای تعهدی تهیه کند .
2 – هدف صورتهای مالی، ارائه اطلاعاتی درباره وضعیت مالی و تغییر در وضعیت مالی یک واحد گزارشگر است که برای طیفی گسترده از استفادهکنندگان در اتخاذ تصمیمات اقتصادی و ارزیابی مسئولیت پاسخگویی مفید واقع شود.
3- به منظور دستیابی به این اهداف در صورتهای مالی یک واحد گزارشگر اطلاعاتی درباره موارد زیر افشا میشود:
الف) داراییها ب) بدهیها پ) ارزش خالص ت) درآمدها ث) هزینهها ج) سایر تغییرات در ارزش خالص
4 – اگر چه اطلاعات مندرج در صورتهای مالی میتواند در دستیابی به اهداف صورتهای مالی، مربوط تلقی شود اما احتمال تأمین تمام این اهداف بعید به نظر میرسد. اطلاعات مکمل از جمله اطلاعات غیرمالی میتواند همراه با صورتهای مالی تصویر جامعتری از فعالیتهای واحد گزارشگر طی دوره ارائه نماید.
مجموعه کامل صورتهاي مالی شامل اجزاي زیر است :
1) صورت وضعیت مالی (معادل ترازنامه در حسابداري بخش خصوصی)
2) صورت تغییرات در وضعیت مالی (معادل صورت سود و زیان در حسابداري بخش خصوصی)
3) گردش حساب تغییرات در ارزش خالص (معادل صورتحساب سرمایه در حسابداري بخش خصوصی)
4) صورت مقایسه بودجه و عملکرد (مخصوص حسابداري دولتی جهت مقایسه بودجه تنظیمی و عملکرد )
5) یادداشتهاي توضیحی که شامل خلاصهاي از اهم رویههاي حسابداري و سایر یادداشتهاي توضیحی است .
ارائه صورت جریان وجوه نقد در واحدهاي گزارشگر مشمول استانداردهاي حسابداري بخش عمومی، اختیاری است.
الف – صورت وضعیت مالی باید حداقل حاوي اقلام اصلی زیر باشد:
1) داراییهاي ثابت مشهود 2) سرمایهگذاریها 3) داراییهاي نامشهود 4) موجودي مواد و کالا 5) حسابها و اسناد دریافتنی حاصل از عملیات مبادلهاي 6) حسابها و اسناد دریافتنی حاصل از عملیات غیرمبادلهاي 7) موجودي نقد 8) حسابها و اسناد پرداختنی حاصل از عملیات مبادلهاي 9) حسابها و اسناد پرداختنی حاصل از عملیات غیرمبادلهاي 10 ) ذخایر 11 ) بدهیهاي بلندمدت 12 ) ارزش خالص.
ب- صورت تغییرات در وضعیت مالی باید حداقل حاوي اقلام اصلی زیر باشد:
1) درآمدهاي عمومی 2) واریزي به خزانه از محل درآمد عمومی 3) دریافتی از خزانه از محل اعتبارات تخصیص یافته 4) دریافتی از خزانه از محل درآمدهاي اختصاصی 5) کمکهاي بلاعوض 6) سایر درآمدها 7) هزینهها به تفکیک فصول هزینه (شامل هزینه استهلاك و کاهش ارزش داراییها) 8) خالص تغییر در وضعیت مالی دوره.
مسئولیت تهیه و ارائه صورتهاي مالی با بالاترین مقام دستگاه اجرایی مربوط و یا مقام مجاز از طرف او و مقام مالی قانونی مربوط است.
دوره گزارشگري : صورتهاي مالی باید حداقل به طور سالانه ارائه شود. در شرایط استثنایی که تاریخ صورت وضعیت مالی واحد گزارشگر تغییر میکند و صورتهاي مالی براي دورهاي کمتر یا بیشتر از یک سال ارائه میشود، واحد گزارشگر باید علاوه بر دوره زمانی تحت پوشش صورتهاي مالی، موارد زیر را افشا کند :
الف . دلیل بکار گرفتن دوره کمتر یا بیشتر از یک سال؛
ب . این واقعیت که مبالغ مقایسهاي مربوط به صورت تغییرات در وضعیت مالی، گردش حساب تغییرات
در ارزش خالص و یادداشتهاي توضیحی مربوط، قابل مقایسه نیست.
